Ненавижу анимешников - они нас косплеят!
Twilight Sun
When the Sun is dancing
Rolling over Hills of Noone
Butterflies are lazy
Madness is what I discover
Distant sounds of strange ways
'T means the sunny days are over
Someone knows of my name
Universe of disorder
Curtain disappears
Doomsday show is going on
Something in my ears
Music of my narrow home
Twilight Sun is actor
Really great eternal hero
Happy end of this world
The end of show is near
Broken hearts are bleeding
They feel sorry for this story
Noone can't stop heeding
Hailing to the actor's glory
Twilight Sun is dancing
Rolling over Hills of Noone
Warriors of wasteland
Singing "world is over"
There is a home I live alone
The storming waters in my pond
Unbeaten tracks and endless road
Since the creation of the world
And I don't pine for if I die
And I don't pine for if I lie
No way to see the crown of skies
Because that fire in my eyes
And I don't pine for
If I go insane
And I don't pine for
If I were afraid
And I don't pine for
If you say hello
I'm only dreaming
I shouldn't care at all
СОНЦА Ў ЗМРОКУ
Калі сонца танчыць,
Кружыць над Халмамі страты,
Матылькі ўцякаюць,
Дзьвер вар’яцтва адчыняю.
Гукі чужых дарог,
Змрок над Сонцам навісае.
Нехта чуе Імя
Ў Сьвеце Хваляваньня...
Не шкадую Я,
Калі звар’яцею.
Не шкадую Я,
Бо спалохаю цябе.
Не шкадую Я,
Калі мовіш слова Мне.
Бо толькі мару Я,
Увесь гэты сьвет не для Мяне...
Покрыва зьнікае,
Шоў канца працягваецца.
Нешта ў сэрцы маю –
Гэта родны сьпеў iльецца.
Сонца ў Змроку – Памяць;
Вечнасьць назаўжды застанецца.
Канец Сусьвету блізка,
Скончыцца жыцьцё...
Не шкадую Я,
Калі звар’яцею.
Не шкадую Я,
Бо спалохаю цябе.
Не шкадую Я,
Калі мовіш слова Мне.
Бо толькі мару Я,
Увесь гэты сьвет не для Мяне...
Сэрцы плачуць кроўю –
Спачуваюць горкай долі.
Нельга ўжо спыніцца,
Над намі толькі Веліч Сонца.
Яно ў Змроку танчыць,
Кружыць над Халмамі Страты.
Вояў сьпеў у пустыні
Аб сканчэньні Сьвету...
Не шкадую Я,
Калі звар’яцею.
Не шкадую Я,
Бо спалохаю цябе.
Не шкадую Я,
Калі мовіш слова Мне.
Бо толькі мару Я,
Увесь гэты сьвет не для Мяне...
Ёсьць Дом, у якім я існую.
Вада бушуе, нібы шторм.
Бясконцы шлях і шум дарог -
З часоў стварэньня ўсіх асноў...
Усё роўна мне, калі памру,
Усё роўна мне, калі ілгу.
Убачыць бы Нябёсаў Твар,
Але ў вачах Агонь ня згас!...
«Пісня Чугайстра»
У предвічних хащах, де не тліє цвіт болота,
Де лягла Батия Чорно-Золота кіннота,
Часом в білій свиті зачарований блукає
Лісовик-Чугайстер і стиха промовляє:
Якщо можеш, завітай до мене ти,
Якщо хочеш, спий моєї води,
Якщо Віриш, розкажи мені,
Про що ти мрієш, коли живеш на самоті...
Брами павутиння від сосни і до берези –
Вартові чекання – Долі зламані терези.
Полум’яна рута життєдайно розквітає,
Та ніхто не бачить! Ніхто того не знає!
Стогне хижим плачем трясовина на Поліссі,
Попелом укрите листя у древлянськім лісі.
В безнадії квола похилилася тополя,
Дме тривожний вітер з отруєного поля.
Все, що наснилось більше не вернеться –
Казкові мрії в небутті.
Занадто рано зупинилось серце:
Ми вмерли надто молоді.
Мій голос з неба чорний крук принесе,
Спливе по Прип’яті вінок.
Чекайте вістки під Похмурим Сонцем,
У сяйві жалібних зірок.
«Песьня Чугайстара» (білоруською)
У спрадвечных пушчах, дзе ня згасны зык балота,
Дзе лягла Батыя Чорна-Залатая шмота,
Часам на сьцяжынку зачарованы выходзіць
Лесавік-Чугайстар. І ціха так заводзіць:
Калі можаш, завітай да мяне ты,
Калі хочаш, паспытай маёй вады,
Калі верыш, дык мне шчыра раскажы,
Пра што ты мроіш, дзеля пазбыцца самоты...
Брамы павуціньня ад сасны і да бярозы –
Варта вось чаканьня, што пільнуе сэнс цьвярозы.
Палымнее рута, жыцьцядайна расквітае,
Ды ніхто ня бачыць! Ніхто таго ня знае!
Стогне хіжым плачам нат дрыгва на ўсім Палесьсі,
Попел пазакратаў лісьце у драўлянскім лесе.
Безнадзейна квола пахілілася таполя,
Дзьме трывожны вецер з атручанага поля.
Што мы прысьнілі, болей не вярнецца –
Казкі і мроі нібы ў дым.
Занадта рана супыніла сэрца,
Шкада памерці маладым.
Мой голас зь неба чорны крук даставіць,
Сплыве па Прыпяці вянок.
Чакайце вестак пад пахмурным Сонцам,
Пад зорак расьсяваны змрок.
When the Sun is dancing
Rolling over Hills of Noone
Butterflies are lazy
Madness is what I discover
Distant sounds of strange ways
'T means the sunny days are over
Someone knows of my name
Universe of disorder
Curtain disappears
Doomsday show is going on
Something in my ears
Music of my narrow home
Twilight Sun is actor
Really great eternal hero
Happy end of this world
The end of show is near
Broken hearts are bleeding
They feel sorry for this story
Noone can't stop heeding
Hailing to the actor's glory
Twilight Sun is dancing
Rolling over Hills of Noone
Warriors of wasteland
Singing "world is over"
There is a home I live alone
The storming waters in my pond
Unbeaten tracks and endless road
Since the creation of the world
And I don't pine for if I die
And I don't pine for if I lie
No way to see the crown of skies
Because that fire in my eyes
And I don't pine for
If I go insane
And I don't pine for
If I were afraid
And I don't pine for
If you say hello
I'm only dreaming
I shouldn't care at all
СОНЦА Ў ЗМРОКУ
Калі сонца танчыць,
Кружыць над Халмамі страты,
Матылькі ўцякаюць,
Дзьвер вар’яцтва адчыняю.
Гукі чужых дарог,
Змрок над Сонцам навісае.
Нехта чуе Імя
Ў Сьвеце Хваляваньня...
Не шкадую Я,
Калі звар’яцею.
Не шкадую Я,
Бо спалохаю цябе.
Не шкадую Я,
Калі мовіш слова Мне.
Бо толькі мару Я,
Увесь гэты сьвет не для Мяне...
Покрыва зьнікае,
Шоў канца працягваецца.
Нешта ў сэрцы маю –
Гэта родны сьпеў iльецца.
Сонца ў Змроку – Памяць;
Вечнасьць назаўжды застанецца.
Канец Сусьвету блізка,
Скончыцца жыцьцё...
Не шкадую Я,
Калі звар’яцею.
Не шкадую Я,
Бо спалохаю цябе.
Не шкадую Я,
Калі мовіш слова Мне.
Бо толькі мару Я,
Увесь гэты сьвет не для Мяне...
Сэрцы плачуць кроўю –
Спачуваюць горкай долі.
Нельга ўжо спыніцца,
Над намі толькі Веліч Сонца.
Яно ў Змроку танчыць,
Кружыць над Халмамі Страты.
Вояў сьпеў у пустыні
Аб сканчэньні Сьвету...
Не шкадую Я,
Калі звар’яцею.
Не шкадую Я,
Бо спалохаю цябе.
Не шкадую Я,
Калі мовіш слова Мне.
Бо толькі мару Я,
Увесь гэты сьвет не для Мяне...
Ёсьць Дом, у якім я існую.
Вада бушуе, нібы шторм.
Бясконцы шлях і шум дарог -
З часоў стварэньня ўсіх асноў...
Усё роўна мне, калі памру,
Усё роўна мне, калі ілгу.
Убачыць бы Нябёсаў Твар,
Але ў вачах Агонь ня згас!...
«Пісня Чугайстра»
У предвічних хащах, де не тліє цвіт болота,
Де лягла Батия Чорно-Золота кіннота,
Часом в білій свиті зачарований блукає
Лісовик-Чугайстер і стиха промовляє:
Якщо можеш, завітай до мене ти,
Якщо хочеш, спий моєї води,
Якщо Віриш, розкажи мені,
Про що ти мрієш, коли живеш на самоті...
Брами павутиння від сосни і до берези –
Вартові чекання – Долі зламані терези.
Полум’яна рута життєдайно розквітає,
Та ніхто не бачить! Ніхто того не знає!
Стогне хижим плачем трясовина на Поліссі,
Попелом укрите листя у древлянськім лісі.
В безнадії квола похилилася тополя,
Дме тривожний вітер з отруєного поля.
Все, що наснилось більше не вернеться –
Казкові мрії в небутті.
Занадто рано зупинилось серце:
Ми вмерли надто молоді.
Мій голос з неба чорний крук принесе,
Спливе по Прип’яті вінок.
Чекайте вістки під Похмурим Сонцем,
У сяйві жалібних зірок.
«Песьня Чугайстара» (білоруською)
У спрадвечных пушчах, дзе ня згасны зык балота,
Дзе лягла Батыя Чорна-Залатая шмота,
Часам на сьцяжынку зачарованы выходзіць
Лесавік-Чугайстар. І ціха так заводзіць:
Калі можаш, завітай да мяне ты,
Калі хочаш, паспытай маёй вады,
Калі верыш, дык мне шчыра раскажы,
Пра што ты мроіш, дзеля пазбыцца самоты...
Брамы павуціньня ад сасны і да бярозы –
Варта вось чаканьня, што пільнуе сэнс цьвярозы.
Палымнее рута, жыцьцядайна расквітае,
Ды ніхто ня бачыць! Ніхто таго ня знае!
Стогне хіжым плачам нат дрыгва на ўсім Палесьсі,
Попел пазакратаў лісьце у драўлянскім лесе.
Безнадзейна квола пахілілася таполя,
Дзьме трывожны вецер з атручанага поля.
Што мы прысьнілі, болей не вярнецца –
Казкі і мроі нібы ў дым.
Занадта рана супыніла сэрца,
Шкада памерці маладым.
Мой голас зь неба чорны крук даставіць,
Сплыве па Прыпяці вянок.
Чакайце вестак пад пахмурным Сонцам,
Пад зорак расьсяваны змрок.
Да и вообще — весьма «зачётные» ребята, как по мне.
«Пісня Чугайстра», мощная вещь
было время, знавала и моя гитарка эту энергию. струны трещали и этот кусок дерева дрожал в руках
(куда деть агрессию?)
с солистом вместе тусили на Купала несколько лет назад